اعتبار سنجی احادیث شیعه – زیرساخت ها، فرایندها، پیامدها

از دیرباز مسئله ی اعتبار حدیث و ملاک های آن از مهم ترین موضوعات مورد بحث عالمان امامیه بوده است. امروزه نیز رواج دیدگاه هایی که با بزرگ نمایی مشکلات و آسیب های حوزه حدیث، فضای کلی حدیث شیعه را بی اعتبار جلوه می دهند، بر اهمیت این مباحث افزوده است.طرفداران این دیدگاه ها بر آن اند که مشکلات حدیث شیعه، به ویژه مسئله ی جعل و دسّ حدیث از سوی غالیان، چنان تاثیر چشمگیر و پایداری بر میراث حدیثی امامیه گذاشته است که نمی توان به سادگی احادیث را –هرچند از جهت سند پر تکرار باشند- پذیرفت.استواری ارزیابی اعتبار حدیث تنها بر ارزیابی سند، آن هم بر پایه توثیق و تضعیف های مندرج در نگاشته های رجالی، دیدگاهی مشهور است اما بر اساس تتبع تاریخی نمی توان آن را دیدگاه عالمان متقدم امامیه دانست. برای دریافت روش اعتبار احادیث نزد قدما باید کتب آن ها را در چهارچوب های مد نظر مولفان آن بازخوانی کرد و نمی توان اصطلاحات و تعابیر مورد استفاده ی آنان را با مبنایی که پس از آن ها از سوی مدرسه حله تبیین شده تطبیق داد.کتاب حاضر تلاشی است برای ارائه ی منظومه ای سازمان یافته در پاسخ به مسائل حوزه ی اعتبارسنجی حدیث امامیه. برخی از مهم ترین مطالبی که در کتاب به آن ها پرداخته شده عبارت اند از: منبع شناسی علم رجال شیعه؛ بازخوانی مفاهیم کلیدی علم رجال چون وثاقت، ضعف و غلو و عوامل و زمینه های پدید آمدن هریک از آن ها؛ توجه به پدیده ی استثنا در روایات کتب حدیثی؛ توجه به نقش محوری تألیفات حدیثی و تفکیک میان نقش تبعی و استقلالی راویان.پیام اصلی این کتاب بازشناسی پایه ها و مولفه های مبنایی اعتبار سنجی «قرینه محور» در برابر مبنای اعتبار سنجی«راوی محور» کنونی است.