فرهنگ اصطلاحات پزشکی و داروشناسی در ادب فارسی

یکی از ویژگیها و امتیازات شعر فارسی این است که می تواند بیانگر مطالب و مفاهیم علمی اعم از علوم انسانی و علوم محض باشد. شاعران فارسی در مدارس سنّتی پرورش می یافتندو بخشی از برنامه های آن مدارس،، مقدّماتی از علوم تجربی از جمله پزشکی بود که همپایه علوم دینی آورده می شد: پـزشـکـی را و دیـن را گـر نـدانـی                          زیـان است این جهـانی و آن جهـانیپزشکی دانشش تن را پناه است و دین دانستنش جان را سپاه است در این کتاب کوشش شده است که کاربرد واژگان و اصطلاحات پزشکی و داروشناسی در اشعار برخی از شاعران بزرگ ایران با ذکر منابع و مآخذ نشان داده شود تا هم دانشجویان زبان و ادبیّات فارسی برای مشکلات خود راه حلی بیابند و هم دانشجویان پزشکی به اهمیّت این علم شریف پی ببرند.

فهرست این کتاب بصورت زیر است:
فهرست نشانه های اختصاری
پیشگفتار
«آ»
«ا»
«ب»
«پ»
«ت»
«ث»
«ج»
«چ»
«ح»
«خ»
«د»
«ذ»
«ر»
«ز»
«ژ»
«س»
«ش»
«ص»
«ض»
«ط»
«ع»
«غ»
«ف»
«ق»
«ک»
«گ»
«ل»
«م»
«ن»
«و»
«ﻫ »
«ی»
کتابنامه