زندگی جنگ و دیگر هیچ

کتاب زندگی جنگ و دیگر هیچ به قلم اوریانا فالاچی نوشته شده است. موضوع آن گزارشی از سفر این روزنامه نگار، نویسنده و مصاحبه گر برجستۀ ایتالیایی به کشورهای ویتنام و مکزیک است. این کتاب برنده جایزه بانکارلای ایتالیا در سال ۱۹۷۰ شده است.

اوریانا فالاچی روزنامه‌نگار، نویسنده و مصاحبه‌گر سیاسی برجسته ایتالیایی بود که در ۲۹ ژوئن ۱۹۲۹ در شهر فلورانس متولد شد و در ۱۵ سپتامبر ۲۰۰۶ در سن ۷۷ سالگی در همان شهر درگذشت. وی در دوران جنگ جهانی دوم به عنوان یک چریک ضد فاشیسم فعالیت می‌کرد. آن ‌چه بیش از هر چیز به شهرت وی کمک نمود، مجموعه مصاحبه‌های مفصل و مشهور او با رهبران سرشناسی همچون امام خمینی، یاسر عرفات، ذورالفقار علی بوتو، ایندیرا گاندی، معمر قذافی، محمدرضا پهلوی و هنری کیسینجر بود. کتاب زندگی جنگ و دیگر هیچ نمایانگر یک سال از زندگی فالاچی است.

او این کتاب را در پاسخ خواهر کوچکش که پرسیده بود: «زندگی یعنی چی؟» نوشته است. او پاسخ این سوال را در نبردها، زد و خوردها، وحشی‌گری‌ها و مرگ در ویتنام و نیز هنگامی که در «میدان سه فرهنگ» مکزیک و همزمان با گشایش المپیک زخم عمیقی برداشت، جستجو کرده است. مشاهدات فالاچی ابعاد دیگری نیز دارد که مختص خود اوست. وی همه مشکلاتی را که گریبان‌گیر بشر است می‌بیند و مطرح می‌کند. زندگی، جنگ و دیگر هیچ برداشت خاصی دارد. هم بدبین است و هم خوش‌بین. نمایاننده زندگی امروز ماست و بس خشن.

کتاب با عکسی شروع می‌شود که روی جلد است. تصویری واقعی از رییس پلیس ویتنام در حال اعدام مردی شورشی. بسیاری معتقدند این عکس شکست آمریکا در جنگ ویتنام را قطعی کرد. اوریانا فالاچی همین عکس را موضوع کتابش انتخاب کرد و یکی از مهم‌ترین کتاب‌های جنگ دنیا را نوشت.

بخشی از متن کتاب

میمون را می گیرند و به زنجیرش می کشند و بعد نزد مشتری می برند تا مشتری با آتش سیگارش نقاط مختلف بدن میمون را بسوزاند و یا با یک کارد بدن میمون را سوراخ سوراخ کند . مثلا چشم هایش را و میمون از درد دیوانه می شود و چون دیوانه می شود خون به سرش می آید و بعد میمون را می گیرند و تق ! جمجمه اش را می شکنند و مغزش را خام و خون آلود می خورند . خیلی خوشمزه است …